Halil Delice

Çocukluğumuzda, masallar, "Gökten üç elma düştü, biri sevenlere, biri darda kalmışların yardımına koşan yiğit insanlara, biri de bize" diye biterdi. Hep merak ederdim, gökten niçin altın, mücevher değil de, üç elma düştü, elmayı yersin, ortada yalnızca sapı, çöpü kalır diye düşünürdüm.

Dün, günlerden Cuma'ydı. Selimiye Camii'nde kılınan Cuma namazından sonra, Kırkpınar Ermeydanı'nda, küçük yiğitlerin, "Allah Allah" naralarıyla, Türk oğlunun Avrupa'yı vatan tutuş destanı, sahip olduğumuz ebedi güzelliklerin muhafazası için maddi manevi güçlü olmanın misalleştirilmesi olan Kırkpınar, Edirne'de başladı. Niçin Edirne'de, niçin Kırkpınar'da, niçin Selimiye'de? Ve niçin Cuma günü?

Dünden bugüne Kırkpınar Ermeydanı'ndan nice demir kuşaklı yiğitler geçmiştir. Koca Yusuf'tan Kel Aliçolar'a, Adalı Haliller'den Ahmet Taşçılar'a, Cengiz Elbeyeler'e ve Vedat Erginler'e... Ancak, son yıllarda, Kırkpınar başpehlivanlarının dopingle gündeme gelmesi, ata yadigarı yağlı güreş için birşeyler yapmaya çalışanları üzmekte, Koca Yusuflar'ın kemiklerini sızlatmaktadır. Osmanlı'nın günümüze ulaşan en muhteşem mirası Kırkpınar'ı gözden düşürmek için gayret edenlerin ekmeğine yağ sürmektedir. 2002 şampiyonu olan Savaş Yıldırım'dan dopingli çıktığı gerekçesiyle altın kemer alınarak Hasan Tuna'ya verildi. Böylece Ahmet Taşçı ikinci, Kenan Şimşek üçüncü oldu.

Kırkpınar'ın tarihçesini, Kırkpınar'ın nasıl gerçek efsane olduğunu, tarihi, coğrafi ve kültürel gerçeklerle yüzde yüz nasıl uyuştuğunu anlattıktan sonra, şimdi gelelim, Kırkpınar yağlı güreşler içindeki ciltler dolusu kitapla anlatılamayacak motiflere. Bunlar öyle motifler, öyle güzellikler ki, günümüz insanlığı bunlardan haberdar değildir. Bırakın insanlığı, bu sonsuz güzellikteki tarihi zenginliğin mirasçısı olan bizler dahi haberdar değiliz.

Her ne kadar bugün, Kırkpınar'ın 1361 yılında başladığı kabul edilse de, Kırkpınar'ın ilk doğuşu Sarı Saltuk'ladır. Sarı Saltuk kimdir? Sarı Saltuk, Türk insanına Anadolu'yu ve Avrupa'yı hedef gösteren Türkistan'ın büyük evliyası Ahmet Yesevi hazretlerinin talebesinin talebesi bir alperendir.

Prof. Dr. Ömer Lütfü Barkan, "Kolonizatör Türk Dervişleri " kitabında, Deli Kızıl Sultan'ın Yunanistan'ın Dimetoka şehrinde türbe ve dergâhının bulunduğunu yazmaktadır. 31 Ağustos 2002 Cumartesi günü Dimetoka'ya çıktığım ilk Kırkpınar'ın yerini bulma seyahatimde Deli Kızıl Sultan'ın Sofular'a bağlı Ruşanlar ve Babalar Köyü arasındaki türbe ve dergâhına ulaştım. Hem türbe, hem de dergâh ayakta. Dimetoka'nın hemen yanından akan çayın ismi de Deli Kızıl Sultan Deresi.

27 Haziran Cuma Günü, alperenler meydanı Kırkpınar'da 642. defa davullar vuracak, koç yiğitler, bir vatan ediniş destanını, sahip olduğumuz güzelliklerin korunması için maddi ve manevi güçlü olmanın misalleştirilmesini canlandıracak.

Binlerce yıllık ata geleneği olan göçerliği devam ettiren Mersin-Günnar'a kayıtlı yörükler; artık yorulduklarını ve göç sebebiyle çocuklarının okuyamadığını belirterek, "Göçerlerin sayısının azalmasına rağmen, hâlâ bizim durumumuzda olan binlerce göçer yörük ailesi var. Devlet bize yer göstersin. Yerleşik düzene geçelim. Çocuklarımız ziyan olmaktan kurtulsun" şeklinde feryat ediyorlar.

Bre er oğlu er, bre şampiyon! Öyle konuşmayacak, ilgi dilenmeyecektin. Kızdığın medyanın ekmeğine yağ sürmeyecek, onlara yalvarıyor durumuna düşmeyecektin. Okudum ki, "Türkiye'de herkes futbol, basketbol oynamak mecburiyetinde değil, başta güreş olmak üzere diğer amatör sporlara da ilgi gösterilmeli. Medya güreşe gereken ilgiyi göstermiyor. Beşiktaş - G.Saray maçında, Türk'ün Türk'ü yenmesinde bize ne yarar var, bizi birbirimize düşman etmekten başka? Bizler Türkiye'yi, 65 milyonu temsil ediyoruz, sadece küçük bir haberle geçiştiriliyoruz. 65 milyonu, hatta bizi görmezlikten gelen bütün basını da ve Türkiye'yi temsil ediyorsak, medyanın bizi tanıtması gerekir. Eurovision'da birincilik kazanan Sertab Erener'le aynı anda havaalanına indik. O insan Taksim Meydanı'nda üstü açık arabalarla götürülürken, Türkiye'ye mal olan bizler resmen görmezlikten gelindik." demişsin.

16 yıllık Kırkpınar izleyeciliğimde hakemlerin, siyasilerin, tek tek güreşçilerin yuhalandığına şahit oldum, ancak, birbirleriyle güreşen iki başpehlivanın, bütün seyirciler tarafından aynı anda yuhalanmasıyla ilk defa karşılaştım.

Efendim, körleri bir filin başına götürmüşler, hepsi filin bir tarafından tutmuş ve körlere filin neye benzediği sorulmuş. Ayağından tutan, filin mermer sütuna, hortumundan yakalayan boğa yılanına, kuyruğunu ele geçiren ineğe benzediğini söylemiş.

Nadya da tıpkı Rayka gibi ifade verdi.... Temiz yürekli iki Bulgar kızı, Osmanlı Türklerini lekelemek için dört gözle bekleyenlerin canına ot tıkamıştı... Fakat, bir anda kulakları sağır eden bir sesle ortalık ana-baba gününe dönmüştü. Nadya al kanlar içinde yere yığılıvermişti...

Rayka da, Tosun Bey ve Yusuf, gibi, günlerden beri insanlardan uzaktı. Salona niçin çağrıldıklarını bilmiyorlardı. Tosun Bey ve Yusuf, sivil olarak ihtilali önlemek için çalıştıkları, Bulgar komitacıları öldürmeleri sebebiyle sorguya çekildiklerini zannediyorlardı, bu sebepten de, boyun eğmişler bekliyorlardı.

Rayka'nın sözleri salona bir bomba gibi düşmüştü. Hem gazeteciler hem de komisyon üyeleri büyük bir şaşkınlık içindeydi.

Tercüman yerini aldı. Ve Komisyon soruşturmaya başladı: Çeretliyef, önündeki kağıda bir göz atarak sordu, tercüman hemen Türkçe'ye çevirdi, çünkü, Nadya ve Rayka da çok iyi Türkçe biliyorlardı:

Hemen Tosun Bey'in yanında oturan Yusuf da, seyredenleri hayran bırakmıştı. Onun da Tosun Bey'den geri kalır tarafı yoktu. Tosun Bey, "Bre gavurcukların yanına gidiyoruz. Osmanlı'nın şerefini ayaklar altına almıyalım.

Milletlerarası komisyon üyeleri, binlerce evin yandığı, onbinlerce insanın zarar gördüğü bir isyanda, Rayka ve Nadya meselesiyle uğraşıyordu... Gazetelerde, hergün bu konuyla ilgili haberler çıkıyordu. Çünkü, isyan başladığı zaman Kraliçe ilan edildiği her tarafta duyulmuş ve Rayka'nın şahsiyeti üzerinden bir umumi merak tahrik edilmişti.

Derbend'de işlerini bitiren Tosun Bey ve adamları, Tatar Pazarcığına doğru yola çıktılar. Tatar Pazarcığına geldiklerinde bir sürprizle karşılaştılar. Kaymakam, kasabanın, Bulgar esirlerle dolu olduğunu, Rayka'nın Tosun Bey'in çiftliğinde kalması gerektiğini söyledi. Böylece, Nadya ve Rayka, Tosun Bey'in çiftliğine götürüldü.

Tosun Bey, Nikofski'yi götürmeleri için adamına işaret etti. Nikofski'yi kaldırıp götürdüler. Tosun Bey, hırsından ağlayan Yusuf'u omuzundan tuttu: -Yusufum! Bilirin acın çok büük. Bu cani de binnerce defa ülümü haketti. Ama, esir alınan, yargılanmadan öldürülemez. Onun hakkında makeme karar vercek. Hem, onun aazından isyanın perde arkasındakile ürenilir. Gel, şindi, çıkaam.

Tosun Bey, adamlarını kontrolde zorlanıyordu. Sert bir taarruzla ilk iki tabyayı, siperi ele geçirdiler. İki saat sonra, atlarına binip döntnala köye hücum ettiler. Çetecilerin sıkı yaylım ateşine aldırmadan dövüşe dövüşe köye daldılar, her evi teker teker zapdetmeye başladılar.