DOYAMADIK...
Boynumuz bükük, gözlerimizde yaş, dudaklarımız kuru...Yüzümüz gülmüyor, içimizden çıkmıyor sevgisi nuru,Ya Rabbi, dünya bir daha görür mü böyle kulu, envarı?Doyamadık, doyulmadan gitti, bu son ile sanki her şey bitti.
Kimi dinlesem, kime ne söylesem nafile, herkesin gönlü hasta
Kuşlar, böcekler, canlı ve cansız varlıklar hepsi yasta,
Ya Rabbi yüreğimiz kan ağlıyor, göğsümüz ağrıyor her nefeste.
Doyamadık, doyulmadan gitti, bu son ile sanki her şey bitti.
Gözlerden yaş eksik olmuyor; öksüz, yetim, garip kaldık.
Her şey bitti, tükendi sanki, manasız bir çıkmaza saplandık.
"Hayat hayal" derdin hep; ah ah, şimdi çok iyi anladık
Doyamadık, doyulmadan gitti, bu son ile sanki her şey bitti.
Bütün herkesin derdini dinler; çare, ilaç, derman olurdun.
Kendi dert, keder ve acılarını unutup hep bizleri korurdun.
İstemezdin insanların yanmasını, çünkü nâr'ı en iyi sen bilirdin.
Doyamadık, doyulmadan gitti, bu son ile sanki her şey bitti.
Allah'ım bizlere kalan ömrümüzde onu üzmeden yâd ettir.
Gösterdiği yoldan ayrılmayacağız, Rahman ve Rahim şahittir.
Şimdi yek vücud, yüreğimizle, Mücahid Abi'mize destektir.
Doyamadık, doyulmadan gitti, bu son ile sanki her şey bitti.
Talat Usluer