Çeyiz sandığı ceviz olacak

Evler değişti, modernleşti ama Kahramanmaraşlı gelinler ceviz sandıklarından vazgeçmiyorlar. Ceviz çeyiz sandığı bir gelenek, anneler kıyıp da kullanamadıkları iğne oyalarını, sim sırmaları, ağır elbiseleri sandıklarda saklıyor, kızlarına veriyorlar. Babalar ise Kur’ân-ı kerim, bayrak ve Hüccetü’l-İslam, Mızraklı İlmihâl gibi birkaç kitap koyuyorlar mutlaka. 
Evlerinde mobilya dolap olsa da ceviz sandık başköşeye yerleştiriliyor, üzerine akça pakça danteller seriliyor.
Ceviz sandık için iki şey lazım. Biri ceviz ağacı, ki var. Öbürü de sanatkâr. 
İyi bir ceviz sandığının yaklaşık bir ayda yapıldığını düşünürseniz, alınan bir iki bin lira ustanın harçlığına bile yetmiyor. Bu yüzden gençler heveslenmiyor, çırak bulmakta zorlanıyorlar. 
Kaldı ki, oymacılık basit bir sanat değil, ustası eline aldığı ağacı kitap gibi okuyor. Motiflerin ağacın damarları ile uyumlu olmasına çalışıyor. 
KEYİFLİ İŞ AMA…
Ağaç ile uğraşmak insanı dinlendiriyor, sandıkçılar için artık bu bir alışkanlık, üçüne beşine bakmıyor, az kazansalar da şevklerini kırmıyorlar. 
Bir sonraki merhale ise camiler için mihrap, minber ve kürsü yapmak. Bu iş daha bir emek ve itina istiyor. Sanatkârına değişik tasarımlar yapma şansı tanıyor. 
Havalide ceviz çeyiz sandık geleneği Fatih Sultan Muhammed Han’a gelin giden Dulkadiroğlu Süleyman Şah’ın kızı Sitti Mükrime Hatun ile başlıyor. 
Sandıkçılık bilhassa Kızılseki ve Hacıağalar köyünde devam ediyor. Yerli sanatkârlar yılda ortalama 5 bin ceviz sandık yapıyorlar. Anadolu’nun dört bir yanına yolluyor, yurt dışına da ihraç ediyorlar. Bilhassa İsviçre ve Almanya’daki vatandaşlarımıza. 
Sandıkçıların en büyük sıkıntısı 8 yıllık eğitimin çıraklığı ortadan kaldırması.