Altemur Kılıç

Türkiye Cumhuriyeti'nin temeli olan 1982 Anayasası'nın 51 maddesi değiştirilecekmiş. Bunun için Partilerarası Uzlaşma Komisyonu'nca kurulan alt komisyon çalışmalarını tamamlamış. Değişiklik paketinde, parti kapatmak, milletvekillerinin dokunulmazlığı, idam ve resmi dil konusundaki maddelerin değiştirilmesi öngörülüyormuş.

Kuşatma altındayız; Avrupa Birliği'ne gönül verenler, IMF'ye, bazı çıkarları için, "bila kayd-ü şart" kul köle olmak eğiliminde olanlar, ülkemizi sarmış ve milli egemenliğimizden ne kalmışsa, ulus devleti de yok etme pahasına, rantları uğruna harcamak için, ülkeyi, birkaç cepheden sarmış durumdalar..

İnsanın "milliyetçilik kadar başınıza taş düşsün!" diyesi geliyor. "Milliyetçilik", son zamanlara gelene dek, milletimizin, devletimizin vazgeçilmez, öncelikli "değerlerinden" biri idi. Ama son zamanlarda, hatta ekonomik anlamda globalleşme rüzgarları esmeye başlamadan önce, "milliyetçilik" karşıtlığı, dünyada ve bizde ivme kazanmaya başladı..

Sakalım da var, ama bazan sözüm dinlenmiyor; geçenlerde, bu köşeden Hazineden Sorumlu Devlet Bakanı Kemal Derviş'e bir açık mektup yazmış, aynen şunları söylemiştim: "Bugün Türkiye'nin başlıca umudu durumundasınız. Kısa zamanda güzel simanız görünüşünüz ve mütevazı hallerinizle, kendinizi, bir kurtarıcının özlemini çekmekte olan halkımıza sevdiriyorsunuz..

Amerika'nın kitle katili, terörist veya çağdaş anarşist, Timothy McVeigh'in idam cezası, 16 Mayıs'ta infaz edilecek iken, Adalet Bakanlığı tarafından 11 Haziran'a tehir edildi. Sebep; FBI'ın 3.000 küsur sayfalık bilgileri, zamanında savcı ve avukatlara vermemiş olması...

Bir 19 Mayıs'ı daha geride bıraktık. Şenliklerin üzerine, düşen iki CASA uçağındaki seçme 35 gencimizin matemi çöktü.

İtalya'daki Genel Seçimlerde, solculardan, komünistlerden, türlü liberal partilerden ve Yeşillerden oluşan, Roma'nın solcu eski Belediye Başkanı Rutelli'nin, ortanın solu "Zeytin Ağacı" ittifakına, karşı Forza İtalia (Haydi İtalya) Partisinin Lideri, Silvio Berlusconi'nin ortanın sağı "Özgürlük Evi" ittifakı rahat bir marjla kazandı.

Ülkemizin her dar zamanında, umut ışıkları ve kurtuluş gene Anadolu'nun bağrından çıkmıştır. Çünkü Anadolu ve insanları, bugünkü bir kısım medyanın bazı kötü etkilerine rağmen çok şükür ki, geleneksel toplum ve aile değerlerini, törelerini ve inançlarını kaybetmemişlerdir.

Dünkü yazımda Osmanlı Döneminde, dışarıya olan borçlarımızı ödetmek için ekonomiye, maliyeye ve gelir ve giderlerimize el koyan Düyun-u Umumiye'den söz etmiştim.

Günlerdir, bir kısım medya, bazı köşe yazarları Telekom konusunda Ulaştırma Bakanı Enis Öksüz'e takmışlardı. Telekom Kanunu konusunda ileri sürdüğü itirazları "şu bağlamda, Türkiye'nin önünü kesmek" ve bu önemli sektörü kişisel hesaplarla elinden kaçırmamak inadı olarak yorumluyor.

Amerika'nın kitle katili, terörist veya çağdaş anarşist, Timothy McVeigh, bundan üç gün sonra, 16 Mayıs'ta İndiana'nın Terre Heute kasabasında, Federal bir tesiste damarlarına ölümcül bir sıvı zerkedilmek suretiyle idam edilecekti.

Ölüm hepimiz için alın yazısı, ama ah, ayrılık olmasa idi! Bir yazar, ölümleri, savaşlardaki cephe taarruzlarına benzetmiş; ön saftakiler, makineli tüfek ateşi yemişçesine, sapır sapır dökülüp, gidiyorlar! Sıra arka sıralardakilere geliyor ve böylece sürüp gidiyor. Bu satırları yazmama sebep eski bir dostun, bir "ağabeyin", centilmen insan, eski Hariciyeci Enver Özalp'in bir huzurevinde öldüğünü ve hemen, adeta sessizce gömüldüğünü haber almam!

HÜRRİYET'in Almanya baskısında köşe tutmuş bir zat var: Özdemir İnce. Herhalde benim bilgisizliğimden olacak, doğrusu, bu zatın kim olduğunu, gazetecilikteki geçmişini bilmiyorum. Fakat yazılarından anlayabildiğim kadar, herhalde Marksist kökenli.

Dünyamız güvenli bir gezegen değil! Eğer "tesadüfen" bir göktaşı çarpmaz, küresel ısınma ile buzul çağı oluşmaz veya başka bir nedenle kıyamet kopmaz ise, nükleer veya biyolojik silahlarla insanlığın -ve dünyanın- sonunu bizzat kendimizin getirmemiz, hiç de ihtimal dışı değil.

İngiliz tarihçisi H. G. Wells, Türkleri, ancak denizden karaya çıkınca kıymetlenen incilere benzetmiş. Türkler de dış ülkelerde hem daha fazla kıymet buluyorlar hem de, ülkedeki kısır çekişmelerin dışına çıkınca, millet ve vatan sevgileri daha artıyor...

Bir Başbakan Yardımcısının, Jandarma Genel Komutanlığı- ve dolayısısıyla ordu ile- tartışmaya girmesi, jandarmanın bağlı olduğu kendi İçişleri Bakanı Tantan'ı, iki arada bir derede bırakması bir yana, nahoş ve daha fazla sürerse çok tatsız boyutlara varabilecek bir tutum!

Bugünün rahat koltuklarından, gazete köşelerinden ve TV programlarından, geçmişteki olaylar, tartışılsa bile, bunlar hakkında ahkâm kesilmesine, "kahramanları" hakkında hüküm verilmesine karşıyımdır.

Her gün biraz daha kanaat getiriyorum ki, Türk Silahlı Kuvvetleri, Türk Genelkurmayı, dünyanın (vurguluyorum; "dünyanın") en bilinçli, en yozlaşmamış askeri kurumlarıdır. Bunun böyle olmasının tarihi ve geleneksel sebepleri vardır.. Son yıllarda, özellikle subayların yetiştirilmesi ve eğitimi hususundaki büyük gelişmelerin rolü vardır...

Bazıları, Türk Ordusuna düşmandırlar; bölücülerin, irtica yanlılarının ve aşırı sol örgütlerin düşmanlığını anlamak mümkündür de içimizdeki liboşların "ordu" alerjileri dikkate şayandır. TSK'dan, düşman ordularından koktuklarından fazla korkarlar.

Bazan düşünüyorum, birileri milletimiz, ülkemiz aleyhinde büyü mü yaptı, beddua mı etti diye! Baksanıza, sorunsuz, olaysız ve bunalımsız gün geçmiyor... Yarın ne olacak korkusuyla yüreklerimiz ağzımızda yatıp kalkıyoruz..