Altemur Kılıç

Şu, "mevhum", yani ülkemize faydaları ancak "vehmedilen", fakat, bence, somut olarak sakıncalı, yani milletimiz için mahzur ve tehlikeleri aşikar, "Avrupa Treni"nin, arkasından koşarken, dayatmalar sonucu, "milli devletimizi" ve "milliyetçiliği" feda etmemiz gerekeceğinin acaba farkında mıyız?

"Sora sora Bağdat bulunur"... "Yanlış hesap Bağdat'tan döner"... "Top otu beylikten olunca güllesi Bağdat'a gider."

Geçen 2001 yılı, yeni bir yüzyılın başlangıcı, neresinden bakarsanız bakın, ülkemiz için de dünya için de kötü bir yıl, kötü bir başlangıçtı. 2001'e büyük umutlarla girerken, bütün olan bitenlerin olacağını hiç tahmin edebilir mi idik? Geçen yılın ayrıntılarını hep birlikte yaşadık. Olanlar, derece derece, hepimizin özel hayatlarını da ters yönden etkiledi.

Ben hep, ülkemizi hâlâ tehdit eden terörün kökeninde -PKK terörü dahil- '68'li yıllarda ülkemizde kaynatılan cadı kazanının ve '68 kuşağının sol cenahının bulunduğunu yazmış ve söylemişimdir. Dev Sol, Deniz Gezmiş'ler, Mahir Çayan'lar ve Abdullah Öcalan'lar hep bu aynı kazanın ürünleridir. Avrupa'da da terör aynı yıllarda Yeni Sol yaftası altında türemiş ve üremişti. Bütün bu akımlar arasında göbek bağı ve dayanışma vardı.

Afganistan'da devrik ve yenik Taliban rejiminin yerine yeni bir hükümet kuruldu. Bir ara, 1992'de Taliban'dan önce mücahitlerin kurdukları hükümette Dışişleri Bakan Yardımcılığı yapan, sonra kısa bir süre Taliban'a destek veren ve desteğini çeken, batılı görünümlü ve iyi İngilizce konuşan Peştun asıllı Hamid Karzai başkanlığındaki yeni hükümet altı aylık bir deneme iktidarı olacak. Sonra ülkedeki kabile liderlerinden vs. oluşan geleneksel "Jirga" yeni başkanı ve hükümeti seçecek.

11 Eylül terör saldırısı, sadece Amerika'yı canevinden vurmakla kalmadı, Amerikan ekonomisinde, iç politikasında ve hukukunda radikal değişikliklere yol açmadı, bütün dünyadaki dengeleri altüst etti, terörizmle mücadele denince kavram ve tarifleri de büyüteç altına koydu.

"Bir tek masum insanı haksız yere takip edilmekten, yargıdan kurtaralım da, ziyanı yok yüz terörist yakayı kurtarsın!" Evet, böyle diyordu, Amerika'daki bir liberal, televizyonda, Bush idaresinin, Adalet Bakanı John Ashcroft'un, terörizme karşı savaşta, olağanüstü tedbirler ve bu arada yabancı uyruklu teröristlerin, askeri mahkemelerde sür'atle yargılanmaları ve hüküm giymelerini sağlayacak hukuki düzenlemeleri önermesi karşısında!.

1914'te Birinci Dünya Harbine girişimiz. Bugünlerde Irak'ta açılabilecek bir İkinci Cephe'ye katılmamız söz konusu edildiğinde bazıları tarafından gündeme getirilmekte.

"Türk Hava Yolları"... Milli havayolumuzun çeşitli telefon numaralarını arayınca, bağlanana kadar, güzel bir melodi dinlersiniz. Bugünlerde özellikle dış hatlarda THY ile yolculuk bu melodi kadar güzel! Mübalağa etmiyor ve hülus çakmıyorum; geçen gün THY ile New York'a uçtuk ve kişisel intibalarımı yazmayı görev biliyorum.

"Ermeni Meselesi", Kıbrıs sorunu gibi gazetecilik ve memleket hizmetimin yarım yüzyılı geçen zamanında hayatımla girift oldu. Benim, bu konularda ABD Televizyon ve Radyolarında yaptığım mücadeleye, Amerika'da ASALA evime ve TÜRKEVİ'ne bombalarla mukabele etti. Benim hafta sonunda mektuplarımı almak için mutaden geldiğim sıraya göre ayarlanmış olan bir otomobile yerleştirilmiş TNT kalıplarının patlamasından Allahın lütfu, kıl payı kurtuldım.

Eski, daha doğrusu yaşlı bir Turancı olarak, Dünya Türklüğü ve Orta Asya hususunda, küçümsemelere ve tutuklamalara rağmen, kaybetmediğim bir duyarlılığım var. Turan emeli, bütün Türklerin tek bayrak altında birleşmesi artık -veya şimdilik- bir hayal gibi görünse bile, Türk milliyetçiliğinin bir boyutu. Şimdi hedef "tek gönderde" Türklüğün Orta ve Uzak Asya'daki, Kafkaslar'daki büyük bayrakları!

Dünya olayları, uluslararası ilişkiler, hatta iç politika artık tek boyutlu, çift boyutlu bile değil; global satranç tahtası birkaç katlı, şahlar, vezirler, atlar, piyonlar ve kaleler -ve de olaylar- biribirine karışmış, girift olmuş. Bir sorunu ele alınca, ucunun nereye, satranç tahtasının hangi katına dokunacağını tahmin etmek, tek düze hükümlere varmak güç.

"Salkım Hanımın Taneleri" filmi konusundaki tartışmalar roman ve filmin üstünden toplumumuzda, aydınlar ve medya arasından geçen kırılgan fay hattını, gene, ortaya çıkardı. Bu "fay hattının" öteki tarafındakiler, milliyetçilik, milli devlet hatta vatanseverlik karşıtları, şu sırada azmış durumdalar.

Şu günlerde, Prag'da çağımızın en hazin trajedilerinden birinin bir perdesi daha oynanıyor. Yıllardır Özbekistan'ın Türk asıllı olmayan, Komünist dönemden arta kalmış diktatörü İslam Kerimov'a karşı onurlu ve meşru bir muhalefet savaşımı sürdüren ERK Partisi lideri dostum Muhammet Salih, ABD'nin LIBERTY Radyosu tarafından bir söyleşi için davet edildiği Prag'da, Özbekistan Hükumetinin İnterpol'e gönderdiği "Kırmızı Bülten" sebebiyle tutuklandı..

Başarılı bir roman yazarı da olan Devlet Bakanı Yılmaz Karakoyunlu'nun "Salkım Hanımın Taneleri" romanından, Etyen Mahcupyan'ın senaryoya uyarladığı ve yapımcılığını Tomris Giritliloğlu'nun yaptığı, aynı isimdeki film, daha doğrusu, bu filmin devlet televizyou TRT'de gösterilmesi tartışma konusu oldu.

Bundan önceki bir yazımda, "aykırı "olmanın gittikçe revaç bulduğundan söz etmiştim. Bu konuda da, TÜSİAD (Türkiye Sanayiciler ve İşadamları Derneği) başı çekıyor... Bilmiyorum; Başkanı Tuncay Özilhan'ın bu tür aykırı görüşlerini, geçmişi Türkiye'de aşırı solculukla mücadelede ve özel teşebbüsü savunmakta başarılarla dolu olan bu derneğin bütün üyeleri paylaşıyor ve destekliyorlar mı? Daha önce de, "özgürlükler sınırsız olmalıdır." diye ortaya çıkan Özilhan, acaba aklı başında TUSİAD üyelerinden ne kadar destek görüyor?

Avrupa Birliği Komisyonu'nun "Genişlemeden" sorumlu üyesi, Günther Verheugen, Dışişleri Bakanı İsmail Cem'in ısrarla, "gerekirse bedelini öderiz" demesine, Başbakan Ecevit'in "entegrasyon" ifadelerine karşın, "Türkıye Kıbrıs için (Denktaş için) daha fazla bedel ödemez... Denktaş Ada'da yalnız bırakılacaktır" buyurmuş.

"Aykırı" olmak, alışılanın dışında konuşmak ve hareket etmek, özellikle medyada ve politikada revaçta: Prim yapıyor!. Dikkat edin "aykırı olmak" diyorum "muhalif olmak değil" - "Aykırılık" muhalefetten öte bir sendrom.

Kıbrıs'ta, KKTC'nın kurulması ve Türk Ordusunun varlığı ile ve kan, ter ve gözyaşı pahasına, tam olmasa bile bir yere kadar getirdiğimiz davamızı, sadece Rumların Yunanistan'ın ve AB'nin baskıları sonunda değil, içimizdeki ve Kıbrıs Türkleri arasındaki birtakım "kıytırıkların" ihaneti sonunda, galiba kaybedeceğiz.

Evet; ANAP Genel Başkan Yardımcısı, eski Turizm Bakanı Erkan Mumcu böyle nereye koşuyor? Besbelli, kendisini "tek başına iktidar yapmaya." ANAP liderliğine ve sonra da Başbakanlığa... Erkan Mumcu, partisinin koalisyon ortağı olduğu hükümetin Başbakanını, köy konusundaki görüşlerinden dolayı en kaba sözlerle çağdışı olmakla, çağın gerçeklerini anlamamakla ve yalancılıkla suçluyor.