Altemur Kılıç

CNN Televizyonu Amerika'daki dehşet olayını, önce "Amerika saldırı altında" logosu ile veriyordu. Şimdi başlık "Amerika'nın Yeni Savaşı!" Başkan Bush Milli Güvenlik Kurulu toplantısından sonra durumun resmi adını da koydu: "Bu SAVAŞTIR!" ve ihtiyat askerleri göreve çağırdı!

Amerika'daki 11 Eylül 2001 "Kıyamet" gününün "ertesi günlerinde" felaketin büyüklüğü, bütün boyutları ile, gittikçe ortaya çıkıyor, acılar daha da derinleşiyor.

11 Eylül 2001 sabahı Amerika, tarihinin ikinci Pearl Harbour'unu, "tarihe alçaklık günü" olarak geçecek misli görülmermiş bir dehşet gününü yaşadı.

Türkiye Büyük Millet Meclisinin 17 Eylülde Olağanüstü toplanacak Genel Kurulu, Uzlaşma alt Komisyonunda belirlenen 37 maddelik Anayasa Değişikliği Paketini görüşecek ve herhalde Anayasa Komisyonuna havale edecek.

Eyüp mezarlığında hunharca öldürülen Üzeyir Garih'in çok dostu vardı; ben de dostu idim.. Türkiye'ye yaptığı, ayrıntılarını açıklamaya mezun olmadığım hizmetleri yakından bilen bir dostu idim. Bu ölüm şekli, Garih'in çok taraflı, renkli kişiliğne, hele en verimli çağında hiç yakışmadı. Ancak, paradoks gibi görünecek ama ölümü bile, bazı gerçeklerin vurgulamasına vesile olduğu için onun son bir hizmeti oldu.

Geçirdiğim cerrahi müdahale sebebi ile, bir aya yakın yazı yazamadım. Halbuki o sürede de, Türkiye'de çok önemli gelişmeler oldu; bir yazar için bu konularda yazmamak, ameliyatın acıları kadar büyük ıstırap konusu...

Mesut Yılmaz'ın pimini çektiği "Milli Güvenlık Sendromu" olayı, daha çok tartışılacak ve komplikasyonlara yol açacak gibi. Bir defa, gündemin üzerine oturdu, oradan kolay kalkmayacak.. Sonra, hakkını vermeli; Yılmaz bu sefer, her zaman yaptığı gibi stratejik ric'at yolunu seçmedi.

Mesut Yılmaz'ın ANAP Kongresinde pimini çektiği "Ulusal Güvenlik Sendromu-( Rahatsızlığı)" bombası, tahmin ettiğim gibi, siyaset alanında, kamuoyunda patladı.. Nitekim, dünkü yazımda tahmin ettiğim gibi, Genelkurmay'dan muhtıra kadar ağır, bir tepkinin gelmesi gecikmedi...

HÜRRİYET Gazetesi Genel Yayın Müdürü Ertuğrul Özkök; "Gazetelerdeki 'köşe'ler babamızın malı mı?" diye ilginç bir tartışma başlattı. Akademik olması gereken bu tartışma korkarım ki, kaçınılmaz olarak, kişisel boyutlara varacak. "Karakolda" olmasa bile, bir yerde "neticelenecek."

Mesut Yılmaz, ANAP Kongresinde, bir bombanın "pimini" çekti; "sendrom" diye tanımladığı, iddiasına göre, her konuda, adeta eskilerde "din elden gidiyor" denildiği gibi, Türkiye'nin ilerlemesinin önünde baş engel olarak ileri sürülen "Milli Güvenlik Tabusunun" artık sorgulanıp, kaldırılması gerektiğini söyledi.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin Refah Partisi'nin kapatılması hakkındaki, Türk Anayasa Mahkemesi'nin kararını tasvip etmesi bazı çevreler tarafından memnunlukla, belirli çevreler tarafından kızgınlıkla, şu sırada bu konularda ihtiyatlı hareket etmek mecburiyetini duyan "Yenilikçi"ler tarafından da buruk karşılandı.

Mesut Yılmaz'a bağımlı TRT haber bültenlerinin birinci sırasında açıkladı: Avusturya'da bir firma Anavatan Partisi'ne ISO 9002 kalite sertifikası vermiş... Şimdiye kadar, dünyada bir siyasi partiye kalite belgesi verildiğini duymamıştım; belki de Avrupa Birliği -Kopenhag kriterlerinin bir gereğidir...

27 Mayıs 1960 darbesi, Türk Silahlı Kuvvetleri'ndeki emir-komuta zinciri dahil, ülkedeki bütün dengeleri altüst ettikten sonra, 68'liler kuşağının kaynattığı cadı kazanından, PKK ve bölücülük başta terör örgüt ve hareketleri ve bugüne kadar süren tüm musibetler çıkmıştır.

Felaket felaket üstüne: "Gay"ler, yani eşcinselleri "küstürmüşüz!" Geçen yıl, Kuşadası'na sokulmadıkları için, bu yıl gelmekten vazgeçmişler... Geminin Türk acentesi "En az 2 milyon dolardan olduk" diye hayıflanıyor.

Medyamızda, soldan, aşırı soldan hatta terör örgütlerinden gelip şimdi "liberal", daha doğrusu "liboş" olanlar, her nedense çoğunluktadırlar. İdeolojileri, köşelerinde hatta haberleri verişlerinde, attıkları başlıklarda kırmızı mintan gibi belli olur.

Atatürk öleli 63 yıl oldu. Tarihteki dünya liderleri arasında milletinin sevgisini ve saygısını bunca yıl kaybetmemiş nadir devlet adamlarından biri... Belli bir kesimin bunca sinsi ve açık çabalarına -hakkında uydurulan alçakça dedikodulara rağmen!

Bugünlere nasıl geldik? Ben dahil, herkes büyük bir kolaycılık ve hafıza fidanı ile, basmakalıp, "En az son elli yılda kötü yönetilmiş olmamızın" bizi bugünlere getirdiğini söylüyoruz. Yarım yüzyılda kötü yönetim devreleri olmadı değil. Özellikle 27 Mayıs 1960 darbesi ve sonrası yönetimde büyük sarsıntılar ve hatalar oldu. Ancak unutuyoruz ki, bu son yıllarda birçok yönetim başarıları da oldu. Özal zamanında da, büyük bir sıçrama yaptığımızı unutmamalıyız.

Koskoca gazetelerin başına geçmiş koca koca kişilerin, köşe yazarlarının ne kadar yüzeysel düşündüklerini ve yazabildiklerini gördükçe hayret ediyorum.

Hangi kesimden olursa olsun, resmi veya özel, kime rastlasam, ya açıkça ya da fısıldayarak, ortaklaşa; "Bu böyle gitmez!" diyorlar..

Herşey gibi geleneksel değer ölçülerimiz de altüst oldu.