Her zaman bize sahip çıkan kıymetli Ağabey'imiz

Enver Ağabey, ta o zaman "Bu gençler bizi hiç bir zaman bırakmazlar" diyerek, sahip çıktılar ve bizi bırakmadılar.
Bir hatıramı da acizane ben anlatıyorum: Güzelce'de 23 nolu villayı almak nasip oldu, yaklaşık yedi sene oturdum. Evimizin önünde Enver Ağabeylerin sohbeti oluyor. Oradaki ilgili kişilere soruyorum, "Ben de katılabilir miyim" diye. Her seferinde, "Hayır orada iş toplantısı var, halka açık değil" diye geri çeviriyorlar. Bu durum yaklaşık beş sene devam etti. Her seferinde geri çevrildim. Bacanağım Abdurrahman Kale, Hac dönüşü ziyaret için Enver Ağabeylerin evlerinde görüşme randevusu almış, beraber gittik. Bacanak, "Sen arabada kal, çıkınca görüşürüz" dedi. Haklı olarak yalnız gitmek istedi ama ben de, "Bir şey olmaz, arada kaynarım" dedim ve içeriye girdim.
İçeride Enver Ağabey, tanışma faslında bana bakarak "Bu kim?" diye sordular. Orada bulunan ve daha önce beni içeri almayanlar, "Efendim, burada oturuyorlar komşu" dediler.
Enver Ağabey, "Şimdiye kadar nerdeydin, neden gelmedin?" diye bana sordular. Ben de başımı öne eğerek, bekledim .O arkadaşlar, "Tanıyor musunuz
Efendim" diyerek, beni Enver Ağabey'e tanıtmaya kalktılar. Mübarek, "Bu, Rahmi Yolcu, tanıyorum tabiî, abilerden hem de eski abilerden" diyerek, bana yine sahip çıktılar. Ve, acizane beni bir abi olarak zikredip anlayana anlatmış oldular. Sonra, "Büyükler bir talebesini asla bırakmazlar" buyurarak, beni yıllar öncesine götürdüler. Yine bir sohbetlerinde de bana sahip çıkarak, "Ben bu Yolcu'yu çok seviyorum" buyurdular.
RAHMİ YOLCU