Gazzeli kadınların ağır yükü: İsrail, kadınları annelikten küçükleri çocukluktan etti
İsrail’in soykırım uyguladığı Gazze, ellerini kaybeden Hissi’nin evladıyla ilgilenememesi ile anne babasını kaybeden Mişmiş’in 5 kardeşine bakma mücadelesi, bombaların ardından yaşanan dramları gözler önüne seriyor. Mişmiş, çocukluğunu yaşayamadığını belirtirken, Hissi, elleri olmadığı için 2 yaşındaki kızına bakamamanın hüznünü yaşıyor.
- 70 binden fazla Filistinlinin hayatını kaybettiği ve 171 binden fazlasının yaralandığı belirtiliyor.
- Cibaliya Mülteci Kampı sakinlerinden Hissi, saldırı sonucu iki elini kaybetti ve ciddi yaralar aldı.
- Hissi, evinin yıkılıp yaşam alanını kaybettiğini, zorlu ve acımasız şartlar içersinde hayatta kalmaya çalıştığını söylüyor.
- Nusayrat Mülteci Kampı sakinlerinden Mişmiş, annenin ve babasının kaybederek 3 ay hastanede tedavi gördü.
- Mişmiş, 5 kardeşiyle birlikte çadırda yaşarken onların bakımını üstleniyor.
- Mişmiş, savaş nedeniyle çocukluğuna mahrum kaldığını ve çocukluğuna özlemini ve onurlu bir yaşam dileğini dile getiriyor.
Terör devleti İsrail’in 8 Ekim 2023’te başlattığı ve 70 binden fazla Filistinlinin şehit düştüğü, 171 binden fazlasının gazi olduğu, 2 yıl süren saldırıları hızını azaltırken, enkaza dönen Gazze’de parçalanan aileler yıkıntılar arasında hayatta kalma mücadelesi veriyor. Cibaliya Mülteci Kampı sakinlerinden olan ve Bureyc Mülteci Kampı’na göç eden Hissi, 7 Ekim 2024’te saldırıya uğradı.
Gazze'de fırtına nedeniyle 22 bina çöktü: 18 ölü
Top mermisinin isabet ettiği Hissi, iki elini de yitirdi, karaciğeri ve bacağından da yaralandı. Hissi yaşadıklarını “Bu özgürlüğünün elinden alınması gibi bir şey. Hapiste gibisin. Acıksam yiyemiyorum, susasam içemiyorum. Her anne gibi çocuğumu yedirip içirmek istiyorum” diyerek özetledi. Hissi, protez ele sahip olmak ve en azından ihtiyaçlarını görebilmek istediğini dile getirdi.
Nusayrat Mülteci Kampı sakinlerinden Mişmiş’in hikâyesi ise Kasım 2023’teki saldırıyla başladı. Saldırıda annesi ve babasını kaybeden Mişmiş ve erkek kardeşi ise ağır yaralandı ve 3 ay hastanede tedavi gördü. Bir çadırda 5 kardeşiyle birlikte yaşayan ve onlara anne-babalık yapan Mişmiş, “Çamaşırlarını, bulaşıklarını yıkıyorum, ders çalıştırıyorum. Bütün gün onlarla ilgilendiğim için ben gece ders çalışıyorum” diyerek, omuzlarındaki yükün çok büyük olduğuna işaret etti.
“Savaş öncesinde 15 yaşındaydım şimdi 17 oldum. Benim yaşımdakiler hâlâ oyun oynuyor. Çocukluğumdan mahrum edildim. Ben çocuğum, kardeşlerim de çocuk. Dünya çocukları gibi kardeşlerimle onurlu bir hayat sürmek istiyoruz” diyen Mişmiş, çocukluğuna duyduğu özlemi dile getirdi.
