*Sultan Vahîdeddin, ağabeyi Sultan Reşad’ın naaşını görünce, “Meğer saltanat ile teneşir arası ne kadar kısaymış’” demişti...

Cuma akşamı TGRT Haber’de yayınlanan Medya Kritik’te müteahhit Metin Gül’ün ifadesini okumuştum. Tabii İmamoğlu trolleri hemen çarpıttılar.

Bu sene 5 Haziran Perşembe günü Kurban Bayramının arife günüdür. 6 Haziran 2025 Cuma ise Bayramın ilk gününe denk gelmektedir.

Adamın biri çok mutsuzmuş. Psikoloğa gitmiş. Psikolog hastasını dinlemiş. Onu hayattan bezdirecek bir problem kaynağı görememiş. Neden sonra aklına takip ettikleri gelmiş.

Kulis haberciliğinde rakip tanımıyoruz.

Bir ülkede adalet her şeydir. Bu nedenle adalet hızlı işlemeli, mağdurun acısını dindirmese de yüreğini soğutacak sonuca ulaşmalı diye düşünüyorum. Çünkü adalet herkese lazım...

Beşiktaş bundan tam 36 yıl önce Adana Demirspor’u 10-0 mağlup ederek lig tarihinin en farklı galibiyetine imza atmıştı. Hatayspor karşısında alınan beş gollü galibiyet ve Kadıköy zaferiyle gelen havanın yanı sıra son son sıradaki Adana Demirspor’un haftalar önce ligden düşmesinin kesinleşmesi yeni bir rekor için ortamı müsait hâle getirmişti aslında. Ancak Beşiktaş’ın hızını Paulista’nın dişinin fırlamasıyla son bulan sakatlık fırtınası kesti. İlk 20 dakikadaki sakatlıkların ardından nihayet futbola geçilebildi Dolmabahçe’de...

“Vakıf, mülk olan bir ‘ayn'ı, vakfedenin mülkiyetinde alıkoymak ve gelirini yoksullara veya başka hayır yollarına tasadduk etmekten ibarettir.”

Mikat yerinden önce, hatta kendi memleketinde de ihramı giymek caiz, hatta daha iyidir.

İlim tahsil etmek, sırf Allahü teâlâya itaati ve âdabı öğrenmek içindir.

Şam'da yetişen büyük velîlerden Ahmed Kâdirî hazretleri 1596 senesi Ramazân-ı şerîf ayında Dımeşk'te vefât etti.

Onun yüreğinden akıp gelen sonsuz haz, feyiz ve bereket; beni benden almış yine bana getirmişti.

“Halalarımın sevmesine alışmıştım ama beni onlar gibi çok seven birisi daha vardı...”

Bir zamanlar ailede göz göze bakmayla bile anlaşabildiğimiz dünyadan, artık parmak uçlarımızla dokunduğumuz sanal yalnızlıklara savrulduk. Dijital çağ, bize sınır tanımayan bir erişim vadetti; ama neye erişemeyeceğimizi unutturdu. Ailemize, sevdiklerimize…  Ekranlar büyüdükçe, aramızdaki mesafeler de büyüdü. Aynı sofrada oturup birbirimizin yüzüne değil, elimizdeki cihazların içine baktığımız bir hayat kurduk kendimize. Sessizce koptuk.