Halil Delice

Benoit'in gördüğü rüya, Ahmet'i şaşkına çevirmişti. Ahmet'in beyni ve gönlünü, "Acaba o mu, aradığım, Hikmet dedenin emaneti elmayı paylaşacağı güzel Benoit mi, Paris'te beklediklerime kavuşacak mıyım?" sualleri yırtıyordu.

Kara Ahmet ve Filiz Nurullah'ın Şampiyonaya katılacak olması; Koca Yusuf'un yaptığı güreşleri efsane, masal gibi hatırlayan Parislileri çok memnun etmişti. Şampiyonaya ilk defa bir Türk güreşçi katılacaktı. 16 Ekim 1899 tarihli Le Journal des Sport gazetesi, bu haberi;

Aradan geçen üç yıl içinde Ahmet'in zihnini ve gönlünü Benoit konusunda acabalar yoklayıp durmuş... "Ya kız, sözleriyle böyle bir teklifte bulunmayı kast etmediyse, Pierri yanlış anlattıysa...

Ahmet, torbanın içinden rulo halindeki mektubu çıkardı. Ustasına baktı, Rum Pierri'nin yanında okuyayım mı gibilerden...

Kara Ahmet, ustasının acele niçin Selanik'e yola gelmek istediğini merak ediyordu. Ustası, demir yoluyla mı yoksa deniz yoluyla mı geleceğini açıklamamıştı.

Okuduğuna inanamadı, gözleri İbrahim Pehlivan'ın gözlerini buldu: -Doğru mu amcam. -Evet oğlum. 4 Temmuz'da şehitlik makamına kavuşmuş.

Koca Yusuf 'un Amerika'da yaptığı güreşlerle ilgili zaman zaman gazetelerde haber çıkıyordu, ama Ahmet, bir aydır eline gazete almamıştı.

Türk-Yunan Savaşı'nda şehitliğe kavuşanların dul ve yetimleriyle Girit göçmenlerine yardım toplamak amacıyla yurdun heryerinde at koşuları ve güreşler düzenlendi.

Ahmet ile sirk cambazı arasındaki ilk güreş 21 Şubat 1897 Pazar günü yapıldı. Daha doğrusu yapılmağa çalışıldı. İstabullular, teravih namazından sonra hıncahınç sirki doldurdular.

Ahmet, Osmanlı Hakanının elini öpmek için eğildi. Abdülhamit Han, zarif bir hareketle Ahmet'in elini öpmesine mani oldu. Ahmet'i, masanın hemen yanındaki geniş koltuğa oturttu, kendisi de karşısına yerleşti.

Büyük bir şefkatle gülümseyen bir çift göz, yılların yorgunluğunu taşıyan ak sakallı bir yüz gördü. İnanamadı, gördüğüne.

Osmanlı'nun Petesburg Büyükelçisi, karakola geldi. Ahmet'ten işin aslını, Osmanlı padişahına nasıl hakaret edildiğini, öğrendi.

Kara Ahmet, "İltifatlarına layık olmağa çalışacağım, güreşte rehberimiz sizsiniz." şeklinde duygularını dile getirdi ve Adalı Halil'in elini öptü. Selanik'te, Kara Ahmet ile kıyasıya güreş eden Adalı, burada, Ahmet'in güreşini takdir etmişti.

Ahmet, sataşmaları anlamazlıktan geldi... İşi şakaya vurup, "Doğru sülediniz be ağalar. Bu halimle onlarla güleşsem, pelvanlığım biter." dedi.

Gemiyle İstanbul'a dönen Ahmet, bir sabah vakti Çanakkale boğazını geçip, yönlerini İstanbul'a döndüklerinde, gözlerini kapadı.

Pierri, Ahmet'in sorusunu, böyle bir şeye sevincinden inanamamasına verdi: -Nasıl olacak be Ahmet Pehlivan. Bir kadın... bir Fransız dilberi gibi. Ahmet, duyduklarına inanamadı. Büyük bir öfkeyle Rum Pierri'nin yakasını tutup hırsla ayağa kaldırdı ileri itti: -Sen büle bir şeyi bana nasıl sülersin. Bir kadınla zina yapacağımı nasıl düşünürsün.

Ahmet, başıyla Depraz'ın menajerine selam verdi. Benoit'in yüzüne bakamadı. Benoit, Ahmet'ten bir hareket gelmeyince konuştu: -Maraba Karamel!

Öğrenci Mehmet, Hergeleci'nin hassasiyetine hayran oldu: Helal olsun be ustam. Söylediklerinde haklısın. Benim şansım, Paris'de Koca Yusuf'u tanımak oldu. Söylediklerimi ondan öğrendim. O anlattı.

Mehmet, açıklamasını bitirdikten sonra, bir kağıda bir şeyler yazıp Benoit'e verdi, kız da gülerek ve özellikle de Kara Ahmet'e el sallayarak yanlarından ayrıldı.

Hakem, düdüğü çalınca, öğrenci Mehmet ile gözgeze geldi, ondan tamam işareti aldı ve hasmının üzerinden kalktı.