Halil Delice

Ahmet, o an güreşlerin yapıldığı meydandan bakınca bütün ihtişamıyla gözüken Selimiye'nin ve kubbenin neler söylediğini daha iyi anladı.

Başta güreşecek olması Ahmet'i heyecanlandırdı: -Tulçalı Hasan ile görüştünüz mü? Bakalım o ne diyecek? Ahmet'in kabul etmesi, ağaları sevindirdi. Murat ağa, söze girdi:

Ev sahibi heyecanla sordu: -Pelvan Kara Ahmet mi? -Esteğfirullah efendim. Pelvan olmak ne haddimize. Güleşçi Kara Ahmet. Pelvan olma gayretindeyiz.

Ahmet, müezzine döndü. Müzezzin, onun sormasına meydan bırakmadan açıkladı: "1877-78 Osmanlı Urus Harbi'nde Urus askeri, çizmeleriyle Selimiye Camisi'ne girdiler.

Abdülhamit Han, gözleri yerden kalkmayan, edebinden kendisine bakamayan Ahmet'i omuzlarından tuttu:

Yolun iki tarafındaki binlerce İstanbullu ile birlikte, Ahmet'in Osman Paşa'yı nasıl devirdiğini, Padişah İkinci Abdülhamit Han da görmüştü.

Gazi Paşa, ateş emrini vermek üzere olan süvarilerin kumandınana seslendi: -Oğlum. İndirin silahları.

Ahmet, "Gazi Osman Paşa, sevdiğine göre mutlaka iyi bir kimsedir. Müslümanların halifesi, padişah hiç kötü olur mu" diye düşünüyordu.

Yusuf, elinden tutarak Ahmet'in yerden kalkmasına yardım etti. Yusuf'un eli demir pençe gibiydi. Ahmet'in elini sıktı. Ahmet, parmaklarının birbirine geçtiğini, acıyla birlikte, o ellerden gönlüne ılık, içini genişleten, gamını alıp götüren bir şeylerin aktığını hissetti. Yürüdüler, şifalı kumlar üzerinde, ebedi güzelliklere götüren mekâna doğru, yaradılış gayesine yönelmek için....

Yusuf, suallerine devam etti: -Peki, ona niçin Şükür Tepesi dendiğini de bilir misin? -Evet Yusuf ağam.

Yusuf, Ahmet'e dokundu: -Ahmedim, evladım. Ahmet, uykudan uyanır gibi döndü, Yusuf'a baktı. Ufku terk etmekte olan akşam güneşinde, gözlerinin kan çanağına döndüğü görülüyordu.

Göz pınarlarında biriken göz yaşı, gün ışığına çıkmak için zorluyordu. Kara Ahmet, gözyaşlarını Rüstem pehlivana göstermemek için yürüdü, rahatça ağlayabileceği ıssız bir köşe bulabilmek ümidiyle.

Ahmet, engel olmak için hareketlendi, ancak geç kalmıştı. Rüstem, bacak arasından soktuğu eliyle Ahmet'in kispet kasnağını önden yakaladı. Kendine doğru çekti.

Memiş pehlivan meseleyi anlayamamıştı: -Hayır olsun evlat. Neyi bilmiyordum.

Ahmet'in çift dalması, Koca Yusuf'un hoşuna gitmişti, yanındaki Hergeleci'ye takıldı: -Te be İbrahim. Bu senin çırak hepten acar çıktı, o nasıl dalıştı üle.

Aliço'nun kararına Kurtdereli Mehmed pehlivan karşı çıkıp, "Ben başta güreşmek istiyorum. Katrancı Mehmed'i daha önce yendim, Adalı Halil ile de berabere kaldım" diyerek itiraz etti. Balıkesirli ağaların da araya girip, pehlivanlarını başta görmek istediklerini söylemeleri üzerine, Aliço, Şumnulu Rüstem'in başaltında güreşmesini istedi. Rüstem de çaresiz bu karara boyun eğdi.

Koca Yusuf, Aliço, Adalı Halil, Hergeleci İbrahim ve çırağı Kara Ahmet'ten başka Şumnulu Kuru Rüstem, Pamukçulu Osman, Kazandereli Memiş, Çandırlı Hüseyin, Katrancı Mehmet ve Kurtdereli Mehmet de başa güreşmek için gelmişlerdi.

Çardak'ta, iskeleden kasabaya giden yolun solunda, yüksek ağaçların bulunduğu büyük bir bahçe... Bahçenin içinde üç katlı 20 odalı kırmızı bir konak vardı.

Beden ve gönülleriyle sese yöneldiler. Görmek için yandıkları karşılarındaydı. Kara Ahmet, Koca Yusuf'a koştu, ellerine sarıldı: -Yusuf ağam, hoş gelmişsin.

Şehzade Süleyman'ın Avrupa'yı vatan edinmek için Çanakkale boğazını geçişinden 550 yıl sonra, Türk oğlu yine Çanakkale Boğazı'nı geçmişti... ama bu sefer Anadolu'ya doğru ve boynu bükük, perişan, yüzüne nice karalar sürülmüş halde..