Kupa Madrid’de ‘geliyorum’ dedi
Kupa Madrid’de ‘geliyorum’ dedi
14 Mayıs 2015’te Sabiha Gökçen Havalimanı’ndan başlayan şampiyonluk yolculuğu önce Madrid ardından Berlin’de hüsranla sonuçlandı. Madrid dönüşü Obradovic, “Bu sene olmadı ama bu kupayı alacağız, kuşkun olmasın” diye umutlandırmıştı beni.
FİKRET ÇENGEL
Tarih 14 Mayıs 2015... Fenerbahçe kafilesini taşıyan özel uçakla sabahın erken saatlerinde Sabiha Gökçen Havalimanı’ndan Madrid’e hareket ediyoruz. Uçakta Başkan Aziz Yıldırım, yönetim kurulu, Türkiye’nin önde gelen iş adamları ve gazeteciler var. İlk kez Final Four’a çıkan Fenerbahçe Ülker, ev sahibi Real Madrid ile karşılaşacak. Yarı finalin diğer ayağında ise Yunan Olimpiakos ile CSKA Moskova var. Koç Aydın Örs ile başlayan ardından Bogdan Tanjevic, Neven Spahija, Simone Pianigiani ile süren yükseliş sürecinde Avrupa’nın en büyük kupasına kavuşma hayaline ilk defa bu kadar yakınız.
Bu kez herkesin çok güvendiği bir isim takımın başında; Zeljko Obradovic. Uçağın “Business Class” bölümünde Başkan Aziz Yıldırım’ın ağzını bıçak açmıyor. Çok heyecanlı olduğu belli. Nasıl olmasın büyük emekler verilmiş, büyük bütçeler harcanmış. Birbirimizi motive edip durduk, “Dönüş uçağında kupa ellerimizde olacak” temennisiyle havalandık...
Bir gün sonrası; Üzerimizde formamızla Real Madrid’in efsane salonu Palacio de Deportes de la Comunidad önündeyiz. Âdeta gelin gibi süslenen salonun çevresinde oyuncularımızın da yer aldığı dev panolar gözümüze çarptı, gurur vericiydi. Binlerce Türk taraftarla tezahüratlar eşliğinde büyülü ortama giriyoruz. “Neden olmasın” diyerek umudumuzu koruyoruz. İlk çeyrekte direnen takım, ikinci çeyrekten itibaren Real Madrid’in art arda gelen üçlüklerine karşılık vermeyince henüz oyunun yarısında maça havlu atıyoruz. Buruk bir memnuniyet var, nitekim ilk kez bu finali oynuyoruz ve karşımızdaki takım bu kupayı 8 defa müzesine götürmüş bir ekip. Tecrübe farkı ilk maçta kendisini gösteriyor.
HEPİMİZ YIKILMIŞTIK BİR TEK O AYAKTAYDI
Fakat kendimizi avutmak için sebebimiz var... Bu ilk Final Four tecrübemizdi ve bir gün kazanılacak kupanın habercisiydi. Bu duyguyla takım uçağı ile birlikte İstanbul’a döndük. Uçakta Obradovic üzgün ama kararlı ifadesini sürdürüyordu. Efsane hoca, “Bizim için tek bir iyi sonuç var o da şampiyonluk. Daha çok çalışmamız gerekiyor. Kuşkun olmasın bu sene olmadı ama o kupayı mutlaka alacağız. Bu camiaya yakışan budur” karşılığını veriyordu. Obradovic’in kariyerini herkes biliyordu. 9 final ve 8 şampiyonluk. Zafer sadece parke üstünde gelen bir sonuç değildi, kararlı olmak maçtan önce ve sonraki duruşunla da kendini gösteriyordu. Kısa sohbetten çıkardığım sonuç bu oldu.
ŞAMPİYONLUK RUHUNUZDA VAR
Tarih bu defa 12 Mayıs 2016... Tam bir sene sonra Fenerbahçe kafilesini taşıyan uçağın rotası bu kez Berlin’di. Fenerbahçe üst üste ikinci defa Final Four’da ama bu kez daha iddialı. İlkinden farklı olarak uçaktaki heyecan çok daha fazlaydı. Tribünleri aratmayacak bir tezahürat eşliğinde 3,5 saat süren yolculuğun ardından uçağın tekerlekleri piste değdi. Berlin Mercedes-Benz Arena, Fenerbahçe, Laboral, Kuban ve CSKA Moskova’ya ev sahipliği yapacak. İlk maçta Laboral’ı elemek için gittik salona ama doğrusu herkesin aklı pazar günü oynayacağımız finaldeydi. Yarı final maçları henüz oynanmadan sonuçlanmıştı kafamızda. Parkede durum değişmedi, Fenerbahçe Laboral’i, CSKA Moskova da Kuban’ı geçerek final için randevulaştı.
KARİYERİMİN EN ÖNEMLİ RİBAUNDU
Beklenti şampiyonluktu, o pazar sabahı. Fenerbahçe yöneticileri ile kaldığımız otelde çok gergin bir hava vardı. Madrid’den farklıydı her şey. Tanımlanamayan bir huzursuzluk. Otel lobisinin bir köşesinde Aziz Yıldırım ve ekip arkadaşları çok da konuşmadan maç saatini beklemeye koyuldu. Otelin önü de gurbetçilerin geçidine sahne oluyordu. Belki imza almak hatta çoktan tükenmiş koltuklar için bir bilet bulma umuduyla bir bakış atıyordu içeriye. Çok emin değildik ama karaborsada koltukların yerine göre 5 bin avrolara kadar yükseldiği kulağımıza geliyordu. Tribünleri dolduran sayıca fazla Türk izleyici, finallerin gediklisi bir antrenör ve takviye görmüş bir ilk beş kupa için parkeye çıktı. İlk iki çeyrek tam bir kâbus oldu. Oyuncularla birlikte adeta sudan çıkmış balığa döndük. Teodosic ve De Colo’nun etkili oyunlarıyla soyunma odasına 20 sayı geride girdi Fenerbahçe. Umudumuz kalmamıştı. Bu defa da olmadı. Eksik olan neydi? Sorular sorular…
SÖZ VERİYORUM KUPA İSTANBUL’A GELECEK
İkinci yarıda çok farklı bir takım çıktı sahaya. Obradovic, soyunma odasında “Hepinizde şampiyonluk ruhu var. Çıkın ve o ruhunuzu sahaya yansıtın’ diye seslendi oyuncularına ve inanılmaz bir geri dönüşle Fenerbahçe farkı kapattı ve salonu çılgına çevirdi. Normal süresi 71-71 biten maçı uzatma bölümünde CSKA Moskova kazandığı o son ribaunt ile kupayı kazandı. Tarifi imkânsız bir duygu karmaşası, öfkeyle birlikte garip ama buruk bir sevinç ve ciddi hayal kırıklığı yaşıyorduk. Bir ribaunt mesafede kalan bir şampiyonluk. Sevinmeli mi üzülmeli mi, doğrusu anlayamadık. Kariyerinin en önemli ribaunduydu bu ve “Beni yaşlandırdı” demişti o an için Obradoviç. O maç sonunda hatırlayabildiğim tek şey, Euroleague sponsoru THY’nin Yönetim Kurulu Başkanı İlker Aycı’nın başını omzumda hissetmem. Hırslı kişiliği ile bildiğim Aycı’ya “Ne olacak böyle. Madrid olmadı, Berlin olmadı...” diye sorduğumda “Burada kupayı alamadık ama o kupa bize gelecek. Seneye Final Four İstanbul’a alacağım” şeklinde cevaplandırdı.
İkinci Final Four’dan da hüsranla ayrılırken kafamızda iki şey vardı. İlkinde yarı final, ikincisinde final oynadık, üçüncüsünde kupa bizim olacaktı. Yol bu defa çok daha yakındı. Bizimle birlikte şampiyonluğu görmek için binlerce kilometre yapan dostlarımızla bu defa İstanbul için randevulaşmıştık. ...Ve Madrid’de başlayan Final Four serüveni Sinan Erdem’de rüya gibi bir sonla bitti. Aslında biten bir şey yok her şey yeni başlıyor. Sarı-lacivertliler bu kupadan daha çok müzesine taşıyacak. İlk hedef de 2018 Belgrad...
Yayın Tarihi
|
Bizi Takip Edin
YORUMLAR
