Türkiye’de mecburî eğitim, 5 yıl idi. Kız-erkek her çocuk, 5 yıl ilkokul tahsili yapıyordu. 28 Şubat 1997’de başlayan darbe döneminde zorunlu tahsil müddeti 5+3 yıl şeklini aldı. Böylece mecburi eğitim 8 yıl oluyor ve İmam Hatip Liselerinin orta kısımları devre dışı kalıyordu. Çocuk, ancak 8 yıllık eğitimden sonra İHL’ye gidebilecekti. 15 yıl kadar uygulanan bu zorlama sistemde İHL’leri ve imam hatip sebebiyle meslek liseleri çok kan kaybetmişlerdi.

Batı dünyasında “politik doğruculuk” akımıyla başlayan ve “woke” kültürüyle devam eden garip bir hikâye var. Bu hikâyenin kahramanları ilk başlarda azınlıklar ve dezavantajlı gruplar için çalışan özgürlük fedaisi rolündelerdi. Şimdiyse ellerinde kelepçe, bellerinde copla zorbalık yapıyorlar.

Brüksel, yalnızca Avrupa Birliği’nin merkezi değildir; aynı zamanda küresel diplomasinin algoritmasının yazıldığı bir merkezdir. Washington DC karar alır, Londra strateji kurar ama Brüksel, bu kararların uluslararası meşruiyetini üretir. Türkiye açısından bakıldığında, Brüksel sadece coğrafi bir şehir değil, politik ve diplomatik bir ölçüm noktasıdır. Orada şekillenen her kavram, haftalar içinde Paris’teki raporlara, New York’taki medya manşetlerine ve Berlin’deki siyasi söylemlere dönüşür. İşte bu nedenle CHP’nin Brüksel mitingi, yalnızca sembolik bir gösteri değil, Türkiye’nin iç siyaseti ile uluslararası algıyı doğrudan birleştiren riskli bir hamledir.

Gazze’de kan dursun, insanların karınları doysun, çocuklar gülsün diye en fazla çabayı harcayan ülke Türkiye’dir.

Bulgaristan ile oynadığımız Dünya Kupası grup eleme maçında “Bizim Çocuklar” öyle bir galibiyet aldılar ki, sanıyorum tarihte özel bir sayfaya sahip oldular. Hem de ilk golü attıktan sonra şanssız bir şekilde beraberliğe yakalanmamıza rağmen rakip kaleye gol üzerine gol attık. Bence bu tarihî bir galibiyettir tabii ki. Hele hele sık sık eleştirdiğim bizim millî formayı giydiği oyunlarda Juventus’taki görüntüsünü sergileyemeyen Kenan’ın iki güzel golü beni de rahatlattı.

Nefis, kalbin İslamiyet'e uymasını, mürşid-i kâmilin sohbetinde bulunmayı, kitaplarını okumayı istemez.

Bize nereden iyilik gelirse gelsin onu Rabbimizden bilmeliyiz. Emir ve irâde onundur. İnsanları sebep olarak görmek gerekmektedir...

“Ey Sevgili! Korkma, sana murâd edilen iyiliği bir bilsen, sevinçten gözlerin ışıl ışıl olur..."

Bir genç, Şâh Şücâ-i Kirmânî hazretlerinin büyük bir velî olduğunu işitip, ziyâretine gitti bir gün.

"Oğlum bana niçin demiyordun ki; ben bir gazetede çalışmıyorum, bir âlimin yanında ilim, irfan öğreniyorum... Ben de o zaman rahat ederdim..."

“Aysel Hanım o zamanlar on dört yaşındaydı. Yanında en yakın arkadaşı Zeynep vardı...”

Merhaba yeni hayatımın ilk günü. Bazen her şeyin ortasında büyük mücadelelerden sonra ansızın “yeni hayatımın ilk günü” diyerek yeni bir sayfa açmak gerekir. Nasıl ki uzun dönem kullandığımız teknolojik bir cihazın bile resetlenmeye ihtiyacı varsa, insan da bazı zamanlardan sonra resetlenmeye ihtiyaç duyabilir.