18 Aralık 1878... Emîr Casim Âl-Sani, Osmanlıyı Katar’a davet ediyor, Osmanlı da onu kaymakam yapıyor. Ki o gün hâlâ millî bayram olarak kutlanıyor.

Dünyanın gözü önünde katil İsrail tarafından Filistin’de planlı bir soykırım sürerken, Berlin’in soğuk salonlarında, “Kürt-Yahudi Kongresi” adı altında yeni bir oyun kuruluyor. Berlin’de bir araya gelen Yahudi-Alman Değerler Girişimi ve Almanya Kürt Toplumu, sahnede iki topluluğun dayanışmasını gösteriyor gibi. Ama perde arkasında, Almanya hükûmeti ve katil İsrail Büyükelçiliğinin temsilcileriyle birlikte, bu etkinlik aslında Alman-İsrail ortak girişimine dönüşmüş durumda.

Dervişe sormuşlar: “İnsanın başına gelebilecek en güzel nasip nedir?” diye. Derviş şu cevabı vermiş: “En güzel nasip, herkesin bir şeyler anlatmak istediği şu yalan dünyada, seni gerçekten dinlemek isteyen birine rastlamaktır.”

Son yıllarda en çok tartışılan konulardan biri, yapay zekânın (YZ) meslekleri ellerimizden alıp almayacağı. Kimi karamsar senaryolar çiziyor: Milyonlarca insanın işsiz kalacağı, makinelerin tüm işleri devralacağı, insanların atıl bir konuma düşeceği… Peki gerçekte tablo böyle mi?

İsrail’in İngiltere ve ABD desteğiyle on uçak, füze ve SİHA kullanarak Katar’a yaptığı saldırı, BOP’un şimdilik son uygulama alanıdır. Hedefte Suudi Arabistan ve İsrail’e en yakın olan Bahreyn ve BAE’nin de olacağını söyleyebiliriz. Yani her şey aslına dönmektedir ve Kudüs-Şam-Gazze üçgenindeki ateş dünyayı sarmaktadır.

Barış Alper, ne kadar önemli bir oyuncu olduğunu bir kere daha gösterdi.

Bravo Sergen Yalçın, Cengiz’i yeniden futbola kazandırdığın için.

Sevgili Peygamberimiz, verilen sözlerin yerine getirilmesi hususunda da çok titiz davranmışlardır...

Doğru da olsa, çok yemin etmek, Allahü teâlânın ismine ve yemine kıymet vermemek olur.

Muhammed Bâkî Billâh hazretleri rahmetullahi aleyh, evliyânın büyüklerindendir.

Hadis-i şerifte buyuruldu ki: “Bir kimse, din kardeşine yardımcı oldukça, Allahü teâlâ da ona yardımcı olur.”

Uzun ve zorlu süren tipi boranlı kış ayları bitti. Köyün üzerini örten koyu kurşuni bulutlar gitmiş, yerini masmavi gökyüzüne bırakmıştı. 

Dedim ki: “Köy yerinde çekmiyordur telefon. Fazla da arayıp rahatsız etmeyeyim.”

Ömer Seyfettin’in Diyet hikâyesi bana daima muhannet olmayı ve vefayı düşündürür. O hikâyede okuyanlar bilir en dokunan sahne Koca Ali’nin kimseye eyvallah etmezken minnet altında kalmasıdır. Bu ona büyük ıstırap verir. Parası olsa çıkarıp verir diyetini. Parası olmayınca da gururu her gün biraz daha incinir ve dayanılmaz hâl alır sonunda...